سلامتی آقا امام زمان صلوات

مسجد جمكران يكي از آيات باهره عنايت آن حضرت است و توضيح اين مطلب را در ضمن چند جهت كه بعضي از آن

غافل اند بيان مي كنيم:

1. داستان مربوط به بناي مسجد كه در بيداري بوده و از كتاب تاريخ قم كه از صدوق عليه الرحمه نقل شده است

معتبر است.
2. داستان، مشتمل بر جرياني است كه مربوط به يك نفر نيست، براي اين كه صبح كه مردم بيدار مي شوند، مي

بينند با زنجير علامت گذاشته شده است كه مردم باور كنند و اين زنجير مدتي در منزل سيد محترمي به نام سيد

ابوالحسن الرضا بوده و مردم با آن شفا مي گرفتند و بعداً بدون هيچ جهت طبيعي، مفقود مي شود.

3. جاي دور از شهر و در وسط بيابان جاي نيست كه مورد جعل يك مرد جمكراني بشود آن هم دست تنها و در يك

شب ماه رمضان.

4. نوعاً مردم عادي به واسطه ي خواب، يك امامزاده را معين مي كنند و مسجد از تصور مردم عادي دور است.

5. اگر پيداش اين مسجد روي احساسات مذهبي و علاقه مفرط مردم به حضرت صاحب الاامر _ عليه السلام _ بود

بايد همه اش توسل به آن بزرگوار باشد و در همين زمان هم مردم بيشتر زيارت حضرتش را در آن مسجد قرائت مي

كنند و متوسل به آن بزرگوار مي شوند؛ در صورتي كه در اين دستور معنوي اصلاً اسمي از حضرتش نيست، حتي تا

به حال بيشتر معروف به مسجد جمكران است نه مسجد صاحب الزمان.

6. آن كه متن دستور، موافق با ادله ي ديگر است، براي اين كه هم نماز تحيت مسجد وارد شده است و هم نماز صد

بار << اياكُ نعبدْ و اياكُ نستعين >> .

7. اين دو داستان مشهود خودم بود و داستان هاي ديگري نيز هست كه فعلاً تمام خصوصيات آن را در نظر ندارم بعداً

ان شاء الله تحقيق نموده و در اين دفتر باذن الله تعالي ذكر مي كنم.

8. در آن موقع كه زمين اين قدر بي ارزش بوده است فقط يك مساحت كوچكي را مورد اين دستور قرار داده اند كه

ظاهراً حدود سه چشمه از مسجد فعلي است ( ظاهراً آن چشمه اي كه در آن محراب هست و در طرفين مي

باشند )؛ ولي در زمان ما خيلي بزرگ شده است.

اين عبارات نگارنده كه خالي از وسوسه نبوده و من ( نگارنده ) نيز خيلي به نقليات مردمان خوش بين نيستم به

صحت اين مسجد مبارك قطع دارد و الحمدلله علي ذلك و علي غيره من النعم التي لا تحصي. [1]

آيت الله العظمي مرعشي نجفي ـ رحمه الله عليه ـ